เล่นเสียวกับคนไข้

กลับมาแล้วครับ....หลังจากหายหน้าหายตาไปหลายวัน.....เพราะมีธุระต้องเดินทางไปเยี่ยมญาติๆ ที่ต่างจังหวัด......ก็คนมันญาติเยอะอ่ะครับ......ไปต่างจังหวัดครั้งนี้...ไม่เสียเที่ยวครับ...มีประสบการณ์แปลกๆ ใหม่ๆ .......ก็ไม่พ้นประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องเอาๆ กัน นั่นแหล่ะครับ....แล้วจะค่อยๆ เล่าสู่กันฟังพอให้เกิดอารมณ์ได้นิดๆ หน่อยๆ ... ในโอกาสต่อๆ ไป..ถ้าไม่เป็นเอดส์ ตายเสียก่อน.....เฮ้อ... ... ..แต่สำหรับเรื่องต่อไปที่จะเล่า.....ให้ท่านๆ สมาชิกได้อ่านก็เป็นประสบการณ์ในอดีตของผมเองอีกนั่นแหล่ะเผอิญผมเป็นคนที่ค่อนข้างโชคดีไอ้เรื่องอย่างว่า มีโอกาสได้ลิ้มลอง ประสบการณ์การเอา หลากหลายรูปแบบมีทั้งกับเด็กตัวเล็กๆ , กับทอมบ้าง , กับเมียชาวบ้านบ้าง , กับหลานสาวเจ้านายบ้าง... ... .เล่ากันวันเดียวไม่มีหมด....ก็ค่อยๆ อ่านกันไปน่ะครับรับรอง มันจะเข้มข้นขึ้น...ใกล้คุกมากยิ่งๆ ขึ้น... และเช่นเดียวกัน คราวนี้.....ประสบการณ์ตรงของผม....ก็เกิดขึ้นในคราวที่ผมได้มีโอกาส ไปรับใช้ชาติในฐานะของชายไทย...ก็เป็นไอ้เณร (ทหารเกณฑ์แหล่ะครับ.....)คุณคงจะเคยรู้มาบ้างว่าทหารผู้ใหญ่ๆ เค๊าจะมีทหารประจำตัว ไว้คอยรับใช้ ดูแลบ้าน เฝ้าบ้าน หรือสุดแล้วแต่จะสั่งให้ทำ.....ผมเป็นคนหนึ่งครับที่หลังจากฝึกทหารใหม่เสร็จ ได้รับเลือกให้ไปเป็นทหารประจำตัวของ ทหารผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง(หน่วยที่ผมไปประจำอยู่ อยู่แถวๆ จังหวัดนครนายก ครับ คงเดาออกว่าเป็นหน่วยอะไร) ....ผมไม่ทราบวัตถุประสงค์ที่แน่ชัดว่าทำไมผู้หมวดถึงเลือกผมให้ไปเป็นทหารประจำตัวของ ทหารผู้ใหญ่ท่านนี้(ต่อไปผมจะเรียกท่านว่า ผู้การ) อาจคงเป็นเพราะผมดูเรียบร้อย....ดูสะอาด...หรืออะไรก็สุดแต่จะเดาอ่ะครับ..แต่ช่างเถอะครับ...ถือว่าเป็นบุญของผมแล้วกัน..เพราะใครๆ เค๊าก็ว่าดีแล้วหล่ะ ดีกว่า อยู่ที่กองร้อย เป็นพันๆ เท่า... .ท่านผู้การ น. เป็นคนใจดีครับ ดีกับผมมาก....เรียกผมว่าลูกทุกคำ .....ผมก็ดีกับท่านครับ....คอยดูแลทุกอย่าง.....ทั้งตัวท่านเอง.....เมียของท่าน ....คุณหนูๆ อีกสองคน......ผมใช้ชีวิตที่บ้านประจำตำแหน่งของท่านอย่างมีความสุข... ทุกอย่างดูราบรื่นไปหมด... ... .เรื่องราว ช่วงชีวิต ที่สงบราบเรียบของผมในบ้านของผู้การและครอบครัว ดำเนินไปอย่างกับนิยาย ......ผมอยู่ที่นี่อย่างสบายทั้งกายและใจ... .จนถึงเดือนที่สาม....ของการเป็นทหารประจำบ้าน......ช่วงเย็นของวันหนึ่ง ผู้การเรียกผมเข้าไปคุยด้วย....ว่าต้องการให้ผมไปช่วยงานที่บ้านคุณย่า(คุณแม่ของผู้การ)ที่กรุงเทพฯสักเดือนหนึ่ง เพราะช่วงนี้ คนรับใช้ที่บ้านของคุณย่า กลับไปเยี่ยมพ่อซึ่งป่วยหนักที่ต่างจังหวัด ไม่มีใครช่วยดูแล.....ผมก็ตอบยินดี......ดีเสียอีกจะได้ไปเปิดหูเปิดตาที่กรุงเทพฯ สักเดือนหนึ่ง........ผู้การเล่าให้ผมฟังว่า ที่บ้านคุณย่า...ปกติแล้วจะมีคนอยู่แค่สองสามคนเท่านั้น....คือคุณย่า คุณแอน(น้องสาวของผู้การ)แล้วก็นางเอียด(คนรับใช้).....คุณย่า...ถึงท่านจะอายุมากแล้ว..แต่ยังต้องออกไปดูแลธุรกิจข้างนอกทุกวัน.......ที่บ้านอ่ะ...คนที่อยู่ประจำก็จะเป็นคุณแอนน้องสาวของผู้การ ซึ่งปัจจุบันป่วยเป็นอัมพาตทั้งตัว เนื่องจากประสบอุบัติเหตุช่วยตัวเองไม่ได้ ต้องมีคนช่วยดูแลทุกเรื่องผมนึกภาพออกทันทีว่าการที่จะต้องรับหน้าที่ดูแลเช็ดขี้ เช็ดเยี่ยวคนป่วย เป็นยังไง เพราะตอนผมเด็กๆ เคยช่วยญาติๆ ดูแล ป้าซึ่งนอนโทรมป่วยเป็นอัมพาต อยู่เกือบสองปี.....เฮ้อ ผมถอนหายใจ.......แต่ก็...ช่างเถอะ....แค่เดือนเดียวเอง...แล้วก็ถือว่าช่วยผู้การแล้วกัน ท่านดีกับเรานิ.......ผู้การไม่คะยั้นคะยอผม(คงสังเกตเห็นว่าผมมีท่าทางกังวลนิดๆ )....โดยให้ผมกลับไปนอนคิดดูก่อนก็ได้.....ท่านบอกว่าพรุ่งนี้เช้าค่อยมาบอกก็ได้ ว่าจะไปหรือเปล่า... ผมกลับมานอนคิด....คิดไป คิดมา.....จนเกือบๆ เที่ยงคืน จึงตัดสินใจว่าเอาหล่ะเพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณของผู้การ ที่ท่านเอ็นดูเรา... เราก็น่าจะตอบแทนท่าน...แล้วก็เผื่อวันหน้าเราเดือดเนื้อร้อนใจ...จะได้มาขออาศัยบารมีของท่านได้... ..ผู้การพาผมเดินทางเข้ากรุงเทพฯ หลังจากนั้นอีกสองวัน ที่ผมตอบตกลงท่าน.....ข้าวของเครื่องใช้ที่ผมนำติดตัวไปก็ไม่มีอะไรมาก......เสื้อผ้าสองสามชุด....ของใช้ส่วนตัวอีกสี่ห้าชิ้น......ในระหว่างเดินทาง...ผู้การก็คุยให้ผมฟังถึงหน้าที่ที่ผมต้องรับผิดชอบ..ว่ามีอะไรบ้าง......ตั้งแต่เช้ามืดยันเข้านอน.......สรุปแล้วก็เป็นจริงอย่างที่ผมจินตนาการภาพไว้ไม่มีผิด และก็ไม่แตกต่างไปจากที่ผมเคยดูแลป้าของผมคือต้องช่วยเหลือคนป่วยทุกอย่าง ตั้งแต่ตื่นนอน......แปรงฟันให้....ล้างหน้าให้...อาบน้ำ..เช็ดตัว...ป้อนข้าว...พานั่งห้องน้ำ..เช็ด ก้น....จับพลิกตัวทุกๆ สองชั่วโมง...ทำกายภาพบำบัดให้วันละสองครั้ง....ฯลฯ... .ผมฟังไปก็ถอนหายใจไป.....แล้วก็ลุ้นในใจว่าเราจะทนกับสภาพแบบนี้ไปได้สักกี่วันนี่...ไม่รู้เวรกรรมอะไร.....บ้านคุณย่า....อยู่แถวๆ ราชเทวี.....เป็นบ้านหลังโต...ดูลักษณะบ้านแล้ว น่าจะเป็นครอบครัวใหญ่ แต่ทำไม๊มีคนอยู่แค่สองคน...(ผมตั้งคำถามในใจ).....พอถึงตัวบ้าน ผู้การแนะนำคุณย่าให้ผมรู้จัก...ผมเข้าไปสวัสดีท่านใกล้ๆ ....ดูท่านไม่แก่อย่างที่ผมคิดไว้เลย....อายุท่านน่าจะสักหกสิบต้นๆ จะได้..ยังดูเต่งตึง..คงจะอุดมไปด้วยเครื่องสำอางค์บำรุงผิวพรรณ.....ประมาณว่ากลัวแก่อย่างไงอย่างงั้น.....ท่านทักผมด้วยท่าทางและคำพูดที่เป็นกันเองมาก...มากจนทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น... ..ผม....ผู้การ และคุณย่า นั่งคุยถามไถ่ประวัติ ความเป็นมา ญาติพี่น้อง อยู่ที่ห้องนั่งเล่น ได้พักใหญ่ๆ .......จนคุณย่าบอกผู้การว่า...วันนี้ช่วงสายๆ แม่มีนัดกับลูกค้าที่ออฟฟิศ.....ดีหล่ะที่ พา มด(ชื่อผม)มาวันนี้ จะได้เริ่มงานกันเลย....แล้ว น.(ชื่อผู้การ) หล่ะ วันนี้จะค้างที่นี่หรือกลับ.....ผู้การตอบเดี๋ยวผมขอดูไอ้มดก่อนครับแม่....ถ้าดูแล้วมันได้เรื่องผมก็จะกลับเลย...แต่ถ้ามันยังเก้ๆ กังๆ ผมก็จะอยู่สักพัก...บ่ายๆ หรือเย็นๆ ค่อยกลับครับ...คงค้างไม่ได้เออ..ดี..งั้นป่ะ... มด ไปรู้จักพี่แอน ป่านนี้คงหิวแล้วหล่ะ....คุณย่าหันมาทางผม แล้วชวนผมและผู้การเข้าไปในห้องของคุณแอน... ... เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไป.....สิ่งแรกที่ทำให้ผมนึกถึงป้า ที่ผมเคยดูแลท่าน คราวที่ป่วยเป็นอัมพาต คือกลิ่น......ครับ มีทั้ง กลิ่นยา กลิ่นอับๆ กลิ่นห้องน้ำ ......มันโชยออกมาสัมผัสกับรูจมูกของผมเข้าอย่างจังเลยครับ.....ผมเริ่มท้อใจ.......คุณย่าหันมาทางผม..แล้วพูดนางเอียดมันกลับบ้านไปได้สี่วันแล้วหล่ะ...ห้องมันเลยดูรกๆ .....ย่าจะเข้ามาทำความสะอาด....พี่แอนเค๊าก็บ่นไม่ให้ทำ..บอกให้รอ มดมาก่อน...ผมพยักหน้าแล้วตอบครับเดี๋ยวผมจัดการให้ครับ... ........พูดเสร็จคุณย่าเดินนำพาผมและผู้การมาที่เตียงของคุณแอน..ซึ่งนอนดูทีวีอยู่.......เป็นไงลูก หิวยัง...นี่..แม่พาลูกมือมาช่วยแล้ว...คุณย่าทักคุณแอน ......ผมยกมือไหว้คุณแอนหนึ่งครั้ง...คุณแอนค่อยๆ เบนหน้ามาทางผม.....หวัดดีครับผม...ชื่อมดเหรอ..เอ้อ หน้าตาตลกดีนิ.....เหนื่อยหน่อยนะ.....เธอพูดทักผมราวกับรู้เรื่องราวของผมมานานแล้ว ผมคิดว่า ผู้การคงจะโทรมาเล่า เรื่องราวของผมให้ คุณย่า และคุณแอน ฟัง มาก่อนหน้านี้... ..เธอพูดกับผมเสร็จ แล้วหันไปทักผู้การ... ... ผมปล่อยให้ครอบครัวเค๊าคุยกันแล้ว......หันไปดูรอบๆ ห้อง.....ใจหนึ่งคิดว่าจะเริ่มทำความสะอาดตรงไหนก่อน........อีกใจคิดเปรียบเทียบอาการระหว่างป้าของผมกับคุณแอน ที่นอนป่วยอยู่ที่เตียง เพราะถ้าสังเกตจากภายนอกแล้วดูแตกต่างกันสิ้นเชิง คุณแอนเธอดูหน้าตาสดใส ไม่เหมือนคนป่วยเลยสักนิดเดียว(อาจเป็นเพราะผมยังไม่สามารถมองเห็นสภาพร่างกาย แขนขา ที่ลีบแห้ง เพราะไม่ได้ใช้งานมานานนับปี ก็เป็นได้ ).......ผมสาละวนอยู่กับการเก็บกวาดห้องให้เป็นระเบียบอยู่พักนึง ในขณะที่คุณย่าได้ขอตัวไปออฟฟิศหลังจากที่ยืนคุยอยู่กับผู้การและคุณแอนพักใหญ่ ส่วนผู้การยังคงยืนคุยอย่างเอาอกเอาใจน้องสาว อยู่ที่ข้างๆ เตียงของคุณแอน........ดูผู้การคงจะรักน้องสาวคนนี้ของแกมาก.....แน่ หล่ะสิ......เพราะถ้าผมเดาไม่ผิด คุณแอนเธอน่าจะเป็นลูกหลงของบ้าน.......เธอน่าจะอายุห่างจากผู้การของผมมาก.......ผมว่าน่าจะมากกว่ายี่สิบปีก็เป็นได้... ....ใช่แล้ว......เพราะในระหว่างนั่งมาในรถ....ผู้การเล่าให้ผมฟังถึงประวัติของคุณแอนว่า..เธอพึ่งจะจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเมื่อสามปีที่ผ่านมา แล้วประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ได้เกือบๆ ปีมานี่เอง.....ถ้าจะเดาผมว่าตอนนี้เธอคงอายุประมาณ ยี่สิบห้า ยี่สิบหก น่าจะได้ผมคิดไปทำงานไป...จนผู้การเรียกผม...มด.....ไปยกอาหารในครัวมาป่ะ...เดี๋ยวผู้การจะป้อนข้าว คุณแอนให้เราดูเป็นตัวอย่าง .......ที่บ้านคุณย่านี่เค๊าไม่ทำกับข้าวกันเองหรอกครับ....เค๊าใช้วิธีผูกปิ่นโตแทน ....ซึ่งจะมีคนเอาอาหารมาส่งให้ทุกมื้อ... ........ผมดูผู้การป้อนข้าวให้คุณแอนอยู่พักนึง คุณแอนเธอทานอาหารได้มากพอควรครับ......เมื่อป้อนข้าวเสร็จผู้การส่งถาดอาหารให้ผมแล้วให้ผมป้อนผลไม้ให้คุณแอน....ท่านบอกให้ผมทดลองงาน....เผื่อมีอะไรเคอะๆ เขินๆ จะได้แนะนำกัน.....ผมผ่านงานป้อนอาหารไปได้ฉลุย. ....จนผู้การชมว่าผมเก่งก็แน่หล่ะ...ผมมีประสบการณ์มาแล้วนี่...เรื่องอะไรจะให้เสียชื่อหล่ะ.......คุณแอนเธอก็ดูท่าทางจะชอบผม....เธอคุยไปด้วยทานผลไม้ไปด้วย......ดูเธอร่าเริง....ไม่หงอยเหงาเศร้าซึมเหมือนคนป่วยทั่วๆ ไปเลย.......ผมว่าเธอไม่แตกต่างอะไรจากคนปกติเลย..เพียงแต่เธอขยับแขน ขา เอว ไม่ได้แค่นั้นเอง... .....ทานข้าว ผลไม้เสร็จ เธอให้ผมแปรงฟันให้.....ผู้การยังคงยืนกำกับดูแลการปฏิบัติหน้าที่ของผมโดยไม่ละสายตา.......พร้อมกับยืนชมผมอยู่อย่างต่อเนื่อง จนผมชักเริ่มเขินๆ แล้ว........เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย.......ผู้การชวนผมไปคุยข้างนอกห้อง เพื่อให้คุณแอนเธอพักผ่อน......เมื่อคุย...เน้นย้ำหน้าที่ต่างๆ เสร็จผู้การ ขอตัวกลับ......โดยปล่อยให้ผมอยู่ทำหน้าที่ดูแลคุณแอนสองต่อสอง... ....ผมผ่านงานช่วงเช้าของวันไปได้อย่างสบายๆ .....ไม่มีอะไรติดขัด เหนื่อยหน่อยก็ คือการที่ต้องเก็บกวาดเช็ดถูภายในห้องนอนของคุณแอนให้ ไร้ฝุ่น ไร้กลิ่นต่างๆ ....เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย....คุณแอนขอให้ผมเข็นเตียงของเธอออกมาข้างนอก เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศที่จำเจในห้องนอน.....ผมทำตามที่เธอขอร้อง.....แล้วขอตัวไปเก็บข้าวของส่วนตัว และอาบน้ำอาบท่า... เมื่อผมทำธุระส่วนตัวเสร็จ....คนส่งอาหารก็นำปิ่นโตอาหารมาให้.......ผมดูเวลา....ก็ได้เวลาอาหารเที่ยงพอดี.....ผมจัดแจงนำอาหารมาที่เตียงของคุณแอน...และป้อนเธอเหมือนอย่างที่ผู้การทำให้ดูตอนเช้า......เธอทานข้าวไป...คุยกับผมไปด้วย...มดนี่ขยันนะ...ดูสิ ห้องของพี่ที่ดูรกๆ ....มดก็ทำแป๊บเดียวเสร็จแล้ว.....นี่ถ้ามดยังไม่มาพี่คงต้องนอนจมอยู่กับ กลิ่นอับๆ อย่างงั้นอีกหลายวันแน่ผมตอบสั้นๆ ครับ เธอพูดต่อ เดี๋ยวทานข้าว กินยาเสร็จ พี่จะอาบน้ำนะ ......ช่วยจัดให้พี่หน่อย...... ผมทำตางง .......เธอพูดต่อไม่ต้องงงหรอก เดี๋ยวพี่บอกเองแหล่ะว่าต้องทำไงบ้าง....นี่สองวันแล้ว .....ที่ได้แต่เช็ดตัว เพราะไม่อยากกวนคุณแม่....อาบน้ำให้พี่อ่ะ มันต้องใช้เวลามาก กว่าจะราดน้ำ กว่าจะถูสบู่ ล้างสบู่ แล้วก็เช็ดแห้ง .......คงไม่รังเกียจนะ........ผมครุ่นคิดในใจ....และตอบไม่รังเกียจหรอกครับพี่....ผมเคยทำให้ป้าของผมมาแล้ว.ผมป้อนข้าว ป้อนยาให้คุณแอนเสร็จแล้ว.....เตรียมจะเอาถาดอาหารไปเก็บ...เธอตะโกนบอกผมว่า มดกินข้าวก่อนก็ได้....นี่เห็นยังไม่ได้กินตั้งแต่เช้าไม่ใช่เหรอ.....เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไป พี่ช่วยอะไรไม่ได้นะ.....ผมตะโกนตอบ ครับผมกินข้าว...ล้างจาน....ชามเสร็จ แล้วรีบกลับมาที่เตียงของคุณแอน.....เธอถามผมว่า..เสร็จแล้วนะ ธุระเธอ.....งั้นเข็นเตียงพี่ไปในห้องป่ะ...เดี๋ยวจะบอกว่าต้องทำไงบ้าง... .ผมจะเข็นเธอกลับเข้าที่เดิมในห้อง.......ไม่..ไม่.....ไม่....เข็นไปในห้องน้ำเลย ขืนอาบตรงนี้พื้นก็แฉะหมดสิ.....เธอโบ้ยปากเหมือนกับการบอกทาง ให้ผมเข็นเตียงนอนของเธอเข้าไปในห้องน้ำ.....ภายในห้องนอน.......อันที่จริงผมคิดอยู่นานแล้วว่าไอ้ห้องน้ำนี่มันทำมั๊ย มันถึงได้ใหญ่ผิดของชาวบ้านชาวช่องเค๊าจังมาถึงบางอ้อก็อีตรงนี้แหล่ะครับ....มันใหญ่จริงๆ ผมเข็นเตียงคุณแอนไปใกล้กับก๊อกน้ำ เธอบอกให้ผมหยุด....พอละ....ทีนี้ มดถอดพวกผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน เอาออกไปไว้ข้างนอกนะ เดี๋ยวมันเปียก ....ผมทำตามที่เธอบอก.....โดยเริ่มที่ผ้าคลุมตัวของคุณแอน.....ผมค่อยๆ ดึงมันออกจากตัวของคุณแอน... ....และแล้ว สิ่งที่สร้างความประหลาดใจให้ผมตอนนี้ ก็ไม่พ้นสรีระร่างกาย ภายในชุดนอนบางๆ สีม่วง ของคุณแอน...เพราะมันช่างเหมือนกับคนปกติอย่างไงอย่างงั้นเลย ไม่มีส่วนใดของทั้งแขน ขา หรือ มือ ที่มันดูลีบเกร็ง ตามที่ผมจินตนาการ เลยใจผมเริ่มเต้นหล่ะสิคราวนี้......ผมปลอบใจตัวเอง.....ท่องอยู่ในใจ.....เธอป่วย.....เธอป่วย....เธอป่วยน่ะโว๊ย ........ผมนิ่งไปครู่หนึ่ง จนเธอเรียกมด...ถอดต่อสิ......ครับ..ครับ ผมตอบเสียงสั่นๆ ........ผมจัดแจงพลิกตะแคงตัวเธอเพื่อถอดผ้าปูที่นอนออกทีละด้าน.เตียงที่เธอนอนอยู่ก็คงทำมาพิเศษอีกแหละครับ.....มันหุ้มด้วยยางสังเคราะห์ ประมาณนั้น....โดนน้ำคงไม่เป็นไร..ผมคาดเดา........หลังจากนั้นถอดปลอกหมอนออก......หยิบหมวกคลุมผมมาใส่ให้พี่ที......วันนี้ยังไม่อยากสระผม เธอสั่ง.......ผมใส่หมวกคลุมผมให้เธอเสร็จ แล้วขยับตัวจะไปเปิดฟักบัว.......เดี๋ยว... .จะอาบทั้งชุด...หงี้เหรอ เธอรีบห้ามผมไว้ก่อน......ผมหันไปหาเธอ.....ก็ถอดนี่ก่อนสิ ค่อยราดน้ำ เธอพูดพร้อมกับทำปากโบ้ย ชี้มาที่ใต้คางของตัวเอง.....ผมว่าเธอคงหมายถึงชุดนอนที่เธอใส่อยู่แหล่ะ ที่เธอต้องการให้ผมถอดมันออกก่อน....ผมเดินกลับมาช้าๆ .....และทำท่าลังเลนิดๆ .....ถอดเถอะ พี่ยังไม่อายเลย เธอจะอายอะไร.....นี่ถ้าเป็นนางเอียดน่ะ.....ป่านนี้พี่ได้ราดน้ำสบายใจไปแล้วหล่ะ...ถอดเถอะ.....ไม่ต้องกลัว....น้ำอ่ะ....มันทำให้พี่รู้สึกดีขึ้น....และถือเป็นการบำบัดอาการอัมพาตอย่างหนึ่งน่ะ มด...รู้ปล่าว.ผมคิดได้.......แล้วก็รู้สึกดีขึ้น.......ที่เธออธิบายให้ผมเข้าใจ ว่าเธอจะดีขึ้นถ้าได้ราดน้ำอุ่น ตรงบริเวณที่เป็นอัมพาต........ผมขยับตัวกลับมาที่เตียง......แล้วค่อยๆ ถลกชุดนอนบางๆ ของเธอขึ้นมาทางด้านหัว ........พระเจ้าช่วย สิ่งที่ผมเห็นตอนนี้......มันดูขาว..เนียน..สะอาด...หมดจด....มันช่างรับกับใบหน้าใสๆ กลมๆ ของคุณแอนเหลือเกิน.....ใจด้านชั่วของผมมันเริ่มกลับมาอีกครั้งแล้วหล่ะตอนนี้.....หลังจากที่มันกระเจิงหายไปเสียนาน......ใจผมเต้น เต้นแรง เหลือเกิน.....ผมหายใจถี่ขึ้น....ตาผมยังคงจ้องอยู่ตรงนั้นของคุณแอน........เอ้า...เอ้า...ไปเปิดน้ำสิ......เอาโฟมมาล้างหน้าให้พี่ก่อนแล้วค่อยราดที่ตัว ..ผมค่อยๆ ขยับตัวไปหยิบฝักบัว....เปิดน้ำ...เอามือรองดูความอุ่นของน้ำ...โดยมิยอมละสายตาจากตรงนั้นของคุณแอน.....นี่ มด....มีสมาธิหน่อย......อย่าคิดอะไรมากสิ.....พี่อ่ะ ก็แค่คนป่วยคนหนึ่ง...มดอ่ะ ก็เหมือนกับ คนที่ต้องคอยดูแลคนป่วย....ขืนชักช้าอย่างงี้ พี่ไม่ต้องได้อาบน้ำกันผมตอบ ครับ ครับ... .ผมเอาฝักบัวมาล้างหน้าให้คุณแอนแล้ว ใช้โฟมล้างหน้าขัดถูให้ อย่างนุ่นนวล......ผมชวนเธอคุย.....ช่วงล่างของพี่แอนไม่รู้สึกเลยเหรอครับ เธอหลับตาให้ผมเอาน้ำฉีดล้างโฟมออก และตอบก็รู้สึกบ้าง..นิดๆ ....แต่มันขยับไม่ได้เท่านั้นเอง ตั้งแต่คอลงไป.....หมอเค๊าบอก ต้องใช้เวลา....ค่อยๆ กายภาพบำบัด....นี่ถือว่าดีขึ้นนะ.....เมื่อก่อน.....มดกัด เข็มแทง ยังไม่รู้เลย......ตอนนี้พอรู้สึกบ้างเป็นบริเวณกว้างๆ..เมื่อล้างโฟมออกหมด ผมเอาผ้าเช็ดหน้า ซับที่ใบหน้าของเธอ.....ผมว่าเธอดูสวยน่ะ...ปากแดงๆ ..จมูกโด่ง...ใบหน้าขาวเนียน...มีกระนิดๆ แถวๆ โหนกแก้ม...หลังจากจัดการกับบริเวณใบหน้าเธอเสร็จ...ผมพลิกตัวเธอตะแคงข้างฉีดน้ำลงไปจนทั่วบริเวณแผ่นหลัง... แล้วนำสบู่มาถูเพื่อชะล้างคราบเหงื่อไคล ให้หมดไป ...ในขณะที่มือผมสาละวนขัดถูอยู่บริเวณแผ่นหลังของเธอ สายตาอันซุกซนของผม มันกลับถือโอกาสลูบไล้เลยเถิด ลงไปที่สะโพกที่ดูเต่งตึงทั้งสอง โอย ย ย ผมจะทนได้อีกเท่าไหร่นี่... ... ...ผมไม่รอช้ารีบจัดการกับแผ่นหลังของคุณแอนให้เสร็จโดยเร็ว.....แล้วจับเธอพลิกกลับ มาอยู่ในท่านอนหงายเหมือนเดิม........ผมฉีดน้ำ ลงไปที่หน้าอกของเธออีกครั้ง........ภาพของละอองน้ำ ที่หลุดจากปลายฝักบัว แล้วลงไปสัมผัส...กับเต้าถันของคุณแอนดูช่างงดงามเหลือเกิน.....ผมคิดในใจ......ผมนี่ช่างโชคดีเหลือเกิน.....จะมีใครสักกี่คน ที่ได้เห็นอะไร สวยๆ งามๆ แบบนี้... ....ตอนนี้ใจผมมันไปไกลกว่าที่จะดึงกลับมาแล้วหล่ะ... .ผมชโลมสบู่กับมือ..แล้วบรรจงถูไปมาลงหน้าอกของเธอ.....เธอนอนหลับตา.....คงกำลังจินตนาการในสัมผัส...เพื่อพยายามรื้อฟื้นความรู้สึกที่ตัวเองเคยมี....โดยหวังว่าสักวันหนึ่ง ตัวเองจะหายจากอาการป่วยแล้วกลับมาเหมือนเดิม.....ในทางกลับกัน.....ผม....กลับจินตนาการ...ฝันเฟื่องถึงการร่วมรักอันดูดดื่มกับเธอภายในห้องน้ำแห่งนี้... ผมถูอยู่บริเวณนั้นนานพอสมควร.....แล้วรีบล้างสบู่ออกให้หมด... ....แล้วเปลี่ยนเป้าหมายมาที่........จุดศูนย์รวมของระบบประสาททั้งหมด... ผมบรรจงฉีดน้ำลงบริเวณนั้น........บริเวณที่ปกคลุมไปด้วยไรขนหนาทึบ ที่แทบจะมองไม่เห็นความสวยงามของร่องกลีบ......ผมฉีด ฉีดน้ำ เพื่อแหวกหาร่องรักที่แท้จริงผมพบมันแล้ว มันช่าง ช่างเป็นร่องกลีบที่สวยงามเหลือเกินตัวร่องกลีบบีบอัดกันแน่นเอี๊ยด อย่างกับประตูสวรรค์ที่ไม่เคย แง้มเปิดตัวเองเพื่อรองรับการมาเยือนของแขกจากแดนไกล......ผมละมือจากฝักบัว....ขยับตัวเองเข้าไปใกล้กับท่อนล่างของคุณแอน ซึ่งตอนนี้ยังคงนอนหลับตานึกถึงจินตนาการ ในความรับรู้ที่แสนจะบริสุทธิ์โดยไม่รู้เลยสักนิดว่า อีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้ ร่องกลีบของเธอ กำลังจะได้ต้อนรับการมาเยือน ของแขกจากแดนไกลผมไม่รอให้โอกาสสวรรค์อย่างนี้ หลุดรอยไปง่ายๆ ........จึงตัดสินใจก้มลงใช้ปลายจมูกสัมผัส สัมผัสกับกลิ่นของร่องกลีบของคุณแอน... ..พระเจ้าช่วย กลิ่นคาวของร่องกลีบ มันช่างเย้ายวน จนผมมิอาจหักห้ามจิตใจ ให้ต้องพิสูจน์ถึงที่มาของมันได้ผมพยายามใช้ลิ้นของตัวเองให้เกิดประโยชน์ที่สุดด้วยการชอนไช แหวกไป มา บริเวณร่องกลีบ ........ในขณะเดียวกัน เพื่อให้เกิดความพร้อมทั้งสองฝ่าย ผมใช้มือขวาของตัวเอง จัดการปลดพันธนาการที่มีอยู่ทั้งหมด ให้หลุดออกไปกองอยู่ที่ปลายเท้าแล้ว งัดเอาท่อนเนื้อที่แข็งได้ที่ มาสาวขึ้น สาวลง เพื่อเตรียมตัวสำหรับการ แหวกว่าย ชอนไชเข้าไปในร่องกลีบคุณแอนยังคงหลับตา อย่างมีสติ.....แต่มิอาจเดาได้ว่าตอนนี้เธอจินตนาการถึงเรื่องอะไร... .ผมค่อยๆ ขยับตัวเองไปที่ปลายเตียง....แล้วแหวกขาทั้งสองข้างของคุณแอนให้ถ่างออก ผมปีนขึ้นไปนั่งคุกเข่าตรงหว่างขาของคุณแอน บรรจงใช้ลิ้นชอนไช ควานหาเม็ดสวรรค์ ที่ซุกซ่อนอยู่ภายในร่องกลีบ ของเธอ........เธอลืมตา.......พระเจ้าช่วย....ผมไม่สนใจ....ในเมื่อมันเป็นไปได้ขนาดนี้แล้ว ผมจะต้องกลัวอะไรอีกหล่ะ.......เธอมองผม.......ผมไม่แน่ใจว่าเธอเห็นอะไรบ้าง.....แต่สิ่งที่ผมมองเห็นตอนนี้คือ รูจมูกที่เบิกกว้างขึ้นของเธอ ราวกับอาการหอบเหนื่อย....ประกอบกับสายตาเคลิ้มๆ ที่บ่งบอกได้ถึงความสุขสุดยอดที่เธอถวิลหามาช้านาน.....เธอไม่พูด...ไม่ห้าม....ไม่เอื้อนเอ่ยสิ่งใดออกมาเลย.......มีแต่เพียงเสียงหายใจหอบถี่ขึ้นเท่านั้นที่ผมได้ยิน... ..ผมได้ใจ.......ทำต่อ....ทำต่อจนสังเกตเห็นน้ำเมือกใสๆ เริ่มซึมอกมาจากรูร่องกลีบ.....ผมรู้ทันทีว่ามันได้ที่แล้ว.....มันพร้อมแล้วสำหรับการสอดใส่.......ผมไม่รอช้า... ในเมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว... ผมยกหน้าตัวเองออกจากร่องกลีบ.....สายตาผมยังคงจับจ้องไปที่ตาของเธอ....เพื่อปลอบประโลมให้เธอรออีกนิดเดียว... ..เธอเลียริมฝีปากไปมาสองสามครั้ง......ผมขยับตัวเองเข้าใกล้หว่างขาของคุณแอนมากยิ่งขึ้น แล้วยกขาของเธอ ขึ้นพาดบริเวณเอวทั้งสองข้างของตัวเองตอนนี้ผมสังเกตเห็นรูร่องกลีบ ที่เริ่มเปิดแง้ม ให้เห็นกลีบสีชมพูภายในทั้งสองข้างได้อย่างชัดเจนผมไม่รอช้า รีบจ่อท่อนเนื้อของตัวเองเข้าบริเวณรูร่องกลีบที่เปิดแง้มรออยู่.....แล้วค่อยๆ ชอนไช...ถูขึ้น ลง ....สามสี่ครั้งแล้วยกออก เพื่อสังเกตปฏิกิริยาของร่องกลีบ ซึ่งตอนนี้มันแง้มมากยิ่งขึ้นผมจับท่อนเนื้อขึ้นวางทาบร่องกลีบถูไป ถูมา แล้วยกขึ้น ทำอย่างงี้อยู่หลายครั้ง จนทำให้น้ำเมือกของคุณแอนมันเยิ้มมากจนแทบจะหยดลงบนเตียง..ผมทนไม่ไหวแล้ว.....จริงๆ ... .น้ำของผมจะแตกอยู่หลายครั้งเหมือนกัน ในทุกๆ จังหวะของการถูไถ ท่อนเนื้อบนร่องกลีบ ของคุณแอน... ผมไม่รอช้า คิดว่า คราวนี้ จะสอดใส่แล้วหล่ะ... ผมโยกเอวตัวเองออกห่างจากหว่างขาคุณแอนนิดนึง เพื่อให้ส่วนหัวของท่อนเนื้อ มันจ่อพอดีกับรูร่องกลีบผมคิดว่าจะไม่ใช้มือช่วยแล้วหล่ะคราวนี้ ดูสิว่าจะทำได้รึเปล่า.......ผมค่อยๆ เอาส่วนหัวของท่อนเนื้อ (ซึ่งตอนนี้มันผงกหัวตามจังหวะของชีพจร หงึก หงึก หงึก) จ่อบริเวณส่วนล่างสุดของร่องกลีบซึ่งตอนนี้ฉ่ำไปด้วยน้ำเมือกใสๆ ลื่นๆ ผมค่อยๆ ดันส่วนหัวของท่อนเนื้อเข้าไปเบาๆ ....จนคุณแอนเธอคราง ฮึ...ฮึ...ฮึ .....เบาๆ อยู่ในลำคอ.......มันเข้าไปได้แค่ส่วนหัว.......ผมไม่ละความพยายาม...ค่อยโยกเข้า โยก ออก..ตื้นๆ .....สองมือของผม พยายามเข้ามามีบทบาทโดยที่ผมไม่ได้สั่งการ ด้วยการช่วยแบะหว่างขาของคุณแอน ให้กว้างยิ่งๆ ขึ้น .......ผมแช่ส่วนหัวไว้ในรูร่องกลีบพักใหญ่ๆ เพื่อชะลอการหลั่งของตัวเอง....โถ เป็นใครก็ต้องสุดจะทนแบบผมแหล่ะ .....รูร่องกลีบของคุณแอนมันช่างคับแน่น ยังกับของเด็ก มัธยมต้น อ่ะ แม้จะมีน้ำเมือกมาช่วยหล่อลื่น...แต่มันก็ช่วยได้ไม่ค่อยมากเท่าไหร่หรอก.......ผมโยกต่อ พยายาม กด ดัน ให้มันเข้าไปอีก.....ผมกระดกท่อนเนื้อช่วย.....สลับกับการดันแบบอืดๆ มันได้ผลตอนนี้ส่วนหัวของท่อนเนื้อมันหมุดเข้าไปจนมิดแล้ว เหลือแต่ส่วนที่เหลือ......ใจผม อยากจะดันเข้าไปให้มิดด้ามเลย....แล้วค่อยซอย.......เพราะมันจะมันกว่าเยอะ....แต่ทำไงได้ ต้องค่อยๆ ทำ เดี๋ยวมันจะล่มเสียก่อน .....ผมทำต่อ....ค่อยๆ โยกเข้า โยกออก...น้ำเมือกเธอเยอะมาก....เยอะจนมีเสียงดัง แจ๊ะ....แจ๊ะ....แจ๊ะ....ตามจังหวะการโยกท่อนเนื้อของผม.......ผมใช้ไม้ตาย (ในเมื่อ โยก ดัน ยาวๆ มันเข้าไม่ได้มิด.....)ผมซอยส่วนหัว ที่อยู่ภายในร่องกลีบ...ซอยถี่ขึ้นๆ .ถี่ขึ้นๆ ...ถี่ขึ้น.....ถี่ขึ้น.....จนเธอร้อง......มันได้ผลครับ.......ตอนนี้มันฝังเข้าไปภายในจนเกือบจะมิดด้ามแล้วหล่ะ........ผมก้มตัวลงทับตัวคุณแอน......เพื่อหวังประกบริมฝีปากกับเธอ เธอพยายามหันหน้าหนีจากปากผมผมไม่สนใจ ผมประกบดูดปากเธอจนได้... .ในขณะเดียวกัน ส่วนล่าง ท่อนเนื้อผม ที่ตอนนี้ ผมว่ามันเข้าไปได้มิดด้ามแล้วหล่ะ......เริ่มโยก ซอย ถี่ขึ้น ลึกมากขึ้น......ถี่ขึ้น ลึกมากขึ้น.......ถี่ขึ้น ลึกมากขึ้น........จนผมสุดจะทนไหว..แล้ว ว ว ว......ผมดันมันเข้าไปสุดแรง แล้วหมุน.....อัด....บด....ควง เอวตัวเอง และบรรจงปลดปล่อยฉีด พุ่งน้ำ ของตัวเอง ภายในรูกลีบของคุณแอนที่กำลังตอดรับเบาเบา .......อย่างมีความสุข.....หลังจากวันนั้น .......ผมใช้โอกาสที่เหลืออยู่สร้างประสบการณ์ใหม่ๆ กับคุณแอนแทบทุกวัน วันละสามครั้งเป็นอย่างน้อย ......เธอบอกว่า.....เธอรู้สึกได้ถึงสัมผัสหลายๆ อย่าง.......ที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลย... ...ส่วนผมเองก็หวังเพียงว่าอาการป่วยของเธอจะทุเลาลง หากทำกันบ่อยๆ ........และคุณเชื่อมั๊ย... คล้อยหลังจากนั้นอีกสามสัปดาห์....เธอสามารถ ขยับแขนขา สนองตอบ ท่าทางในระหว่างกิจกามได้อย่างน่าอัศจรรย์... และเธอยังร้องขอผู้การ ให้ผมอยู่ดูแลเธอต่อไปอีกเรื่อยๆ ผมเรอะจะปฏิเสธ......รีบตอบรับทันที......เพราะโอกาสงามๆ อย่างงี้หาได้ง่ายๆ ที่ไหน... ...ผมอยู่ดูแล.......และเอา กับคุณแอนถึงสี่เดือนแน่ะ จนอาการของเธอดีขึ้นๆ ตามลำดับ....จากขยับแขนขาจนกินข้าว เองได้ ในเดือนแรก........เดือนที่สองเธอคุกเข่าได้... ลุกนั่งได้......เดือนที่สามเธอเดินช้าๆ ได้... .และเดือนที่สี่ ก่อนที่ผมจะกลับมาอยู่ที่บ้านผู้การ เธอขับรถไปไหนมาไหนได้... ... แล้วหลังจากนั้นผมก็ไม่ทราบข่าวคราวของเธอเลย......จนปัจจุบัน... .....